خاک ورمیکولیت پرورش انواع گل و گیاه

بهبود دهنده خاک

عوامل بهبود دهنده خاک ها، به صورت هر ماده آماده سازی خاک، مصنوعی یا طبیعی، که برای تقویت و رشد گیاه به درون یا بر روی خاک اعمال می شود، گفته می شود. این اصطلاح به طور رایج به مواد افزوده شده، به غیر از آنهایی که عمدتاً به صورت کودهای شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرند، اطلاق می شود. عوامل بهبود دهنده خاک، عمدتاً ویژگی های فیزیکی و عمل میکروبی و یا PH خاک را اصلاح می کنند. ممکن است در بعضی موارد چندین ویژگی خاک باهم در اثر بهره گیری از بهبود دهنده های خاک تغییر کند. آنها خواص فیزیکی مورد احتیاج را به خاک می دهند و به رشد گیاه کمک می کنند. با فرسایش و تبخیر آب، مبارزه نموده و آب را در خود نگه داشته و در مواقع لزوم در اختیار ریشه گیاه قرار می دهند.

مواد معدنی و آلی، به عنوان عوامل بهبود خاک، مورد استفاده قرار می گیرند. از اوایل قرن 20 تاکنون مواد معدنی زیادی به منظور بهبود خاک به کار رفته اند که از مهمترین آنها می توان به پرلیت، ورمیکولیت، زئولیت، بنتونیت، گوگرد، دیاتومیت، سنگ آهک، آهک، کربنات ها و اکسیدهای غنی از نظر کلسیم مشابه برای خاک های اسیدی و سولفات کلسیم (ژیپس) و گوگرد خالص یا ترکیب نشده برای خاک های قلیایی اشاره کرد.

خاک ورمیکولیت

خاک ورمیکولیت به عنوان واسطه رشد گیاه، کود شیمیایی، حجم افزا، عامل ضد کیک شونده و حامل برای آفت کش ها و علف کش ها مورد استفاده قرار می گیرد. ظرفیت تبادل کاتیونی، به دلیل ساختار صفحه ای ورمیکولیت ها بسیاری از این کاربردها را تسهیل می کند. ورمیکولیت، دارای ظرفیت نگهداری بالای آب به علت نسبت بالای سطح به حجم، چگالی حجمی پایین می باشد. PH ورمیکولیت باغبانی، تقریباً خنثی است و هنگامی که خرد و شکسته می شود محتویات ورمیکولیت شامل پتاسیم (8-5%)، منیزیم (12-9%) و کلسیم (کمتر از 1%) به عنوان مواد غذایی در دسترس گیاهان قرار می گیرند.

ورمیکولیت شرکت توسعه معادن و مواد معدنی آسیا به وسیله چگالی حجمی و اندازه میانگین ذرات تقسیم بندی می شود. ذرات دانه ریز مساحت سطح بیشتری دارند و برای کاربردهای بهبود دهنده خاک مورد استفاده قرار می گیرند. ورمیکولیت اغلب با پیت ماس و کوکوپیت و مواد دیگر مخلوط شده و به فروش می رسد. مخلوطی از یک سوم ورمیکولیت و دو سوم خاک، برای هوادهی خاک های سنگین، توصیه می شود.